Ik droom vaak van een tafel (ja het is waar) een tafel die zo groot is, dattie eigenlijk niet eens in mijn huis zou passen. Ik zou ik niet zijn als
deze tafel niet rijkelijk gevuld is met een heerlijke maaltijd, genoeg
voor alle mensen die om deze tafel heen zitten, voor ieder wat wils..
Er heerst een ontspannen sfeer aan deze tafel. Er worden grappen gemaakt, er wordt gehuild en gelachen, het is er gezellig en goed toeven, een plek waarvan je eigenlijk zou willen dat je er elke dag zou kunnen zijn, gewoon even als je klaar bent met je bezigheden. Even bijpraten van hart tot hart, iemand moed inspreken of wat wijze woorden ontvangen. Het is een droom waarvan ik denk, dat ie eigenlijk binnen handbereik ligt.
Een droom waar ik naarstig naar op zoek ben deze handen en voeten te geven en waarvan ik me dan steeds afvraag, waarom houdt me dit zo bezig?
Misschien wel omdat ik er zelf het meest behoefte aan heb.
Als je het vorige verhaal hierover hebt gelezen is eten in een restaurant lang zo gek nog niet. Heerlijk een avondje weg.
Je laat de boel de boel, vergeet even alles om je heen. Heerlijk toch? De mensen zijn aardig (want ja je betaalt toch). Je doet je even tegoed aan een lekker kostje, even proeven van een professioneel in elkaar gezette maaltijd, heerlijk! Ja ik kom niet vaak in restaurants, maar het is meestal wel genieten. Toch zal het restaurant het nooit halen bij mijn gedroomde tafel en waarom niet? Er blijft een "genept" element aan te zitten, een te vriendelijke ober, een te gemaakt sfeertje
Het doet je even geloven en voelen dat je in goede handen bent en dat je je nergens druk om hoeft te maken. En het werkt nog ook. Je voelt je inderdaad even in een andere wereld, het lijkt een beetje als een film. Maar als het eten op is of de film afgelopen, dan begint het normale leven weer.
Het beeld wat ik schets van dit restaurant is een beeld wat ik heb van de kerk. Een prachtig (sorry voor het woord:)nagebootst huis van God, waarin je werkelijk het gevoel hebt er even uit te zijn. Even in een wereld waarin je kunt genieten van een heerlijk professioneel gebakken preek, bezorgd door obers in zwarte of witte pakken. Een plek waar het eten eigenlijk lekkerder smaakt dan dat je zelf kan bereiden. Maar ook een plek waar elementen in zitten, hoe goed bedoeld ook, die geen rekening houden met mijn persoonlijke wensen. Vriendelijke woorden van obers die me eigenlijk niet kennen, voorgeschotelde boodschappen die niet overeenkomen met wat mijn favoriete kostje is, een menu wat ik niet zelf kan samenstellen of kan veranderen. Een plek waar er maar amper mogelijkheden zijn om met het tafeltje naast mij contact te maken, als ik het al zou doen, want de volgende week zitten er weer hele andere mensen aan de tafeltje.
De laatste tijd vind ik het erg lastig elke keer naar "dat restaurant" te moeten of überhaupt naar een restaurant, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ken de menu's langzamerhand nu wel, ze verrassen me niet meer, het eten smaakt vaak hetzelfde, het wordt op dezelfde manier opgediend en na afloop blijf ik vaak met zo'n gevoel zitten van.....wat is nu de meerwaarde van dit restaurant? Maar wat dan wel, waar zijn de tafels uit mijn dromen, waar bevinden deze zich? Zijn deze niet veel dichter
bij huis dan ik zelf denk? Staan ze niet gewoon in mijn familie, mijn vriendengroep, buurt of werk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten