(door Arthur Moen)Als het geen morgen lijkt te worden.
De zon niet zichtbaar is.
Mijn hart niet meer kan openen.
Als 'n bloem in duisternis.
Als winden mij doen zuchten.
Daar in mijn zwartse nacht.
Dan wil ik liever vluchten.
Voor ik nog meer verzwakt.
Toch is er in mijn knop.
Een "kracht" die mij doet staan.
Hopend op zonnestralen.
Die mij verwarmen gaan.
De zon die was en is.
En zo weer komen gaat.
Zal mij weer laten bloeien.
Daar heeft God 'm voor gemaakt.
Bellenaves, juni 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten