zondag 27 juni 2010
zaterdag 26 juni 2010
“Sant’Egidio brengt leven in mijn geloof”
(Bron: Katholiek Nieuwsblad)
“Sant’Egidio brengt leven in mijn geloof”
“Sant’Egidio is als familie. We leven geïnspireerd samen, als kinderen van God, in dienst van de noden van de wereld.” Woorden die niet alleen uitgesproken worden, maar waar ook naar gehandeld wordt tijdens eerste centrale bijeenkomst van de Sant’Egidio gemeenschap Nederland, die 22 mei jongstleden plaatsvond in de Mariakerk van Apeldoorn.
Bij binnenkomst klinkt een galmende stem door de pastorie van de Mariakerk. Met behulp van videoconferentie spreekt Marco Impagliazzo, voorzitter van Sant’Egidio, vanuit Rome de betrokkenen van de gemeenschap toe. Verspreid over 240 plekken op de wereld wordt zijn boodschap op dat moment gevolgd. “Dit is de eerste keer dat we dit als betrokkenen bij Sant’Egidio uit Nederland en België samen beleven. Het inspireert en verbindt enorm”, aldus Marcel Elsenaar (43) van Sant’Egidio Amsterdam.
Medemens en vriend
De dag in Apeldoorn is begonnen met een maaltijd in de tuin achter de Mariakerk, samen met veertig daklozen uit de stad. Dit sluit aan bij de een van de belangrijkste werken van de gemeenschap: vriendschap met de armen. “Die maaltijd was geweldig”, aldus Peter Piscaer (55), bedrijfsarts en sinds twee jaar betrokken bij Sant’Egidio Apeldoorn. “Over en weer ontstaan vriendschappen. Zwervers worden medemensen en vrienden. We kennen elkaar en hebben waardering voor elkaar.” De gemeenschap in Apeldoorn bestaat uit zo’n twintig mensen en viert binnenkort haar tweejarig jubileum. In die tijd zijn er veel activiteiten ontplooid, zoals de gezamenlijke gebedsmomenten op vrijdagavond, ouderen bezoeken die eenzaam zijn, fruit bezorgen bij een huis voor dak- en thuislozen en broodacties voor dak- en thuislozen.”
Vriendschap met de armen
In Amsterdam is Sant’Egidio inmiddels tien jaar actief. Op 2 juni 2000 begon daar een klein groepje mensen met het bezoeken van gevangenen in de Penitentiaire Inrichting aan de Havenstraat. Elsenaar is sinds drie jaar betrokken bij de gemeenschap. “Ik heb de hogere hotelschool gedaan en theologie gestudeerd en ben daarna veertien jaar werkzaam geweest in het onderwijs. Dat is een vrij gesloten wereld en ik wilde buiten mijn comfortzone treden. Op dat moment vroeg de deken van Amsterdam me om catecheet te worden. Nu ben ik overal en nergens bezig, maar ik sta midden in de wereld en het leven. Dit spreekt me ook aan in Sant’Egidio. Werk en geloof gaan heel goed samen. Werk stimuleert, voedt en vitaliseert je geloof. Op die manier kun je al je talenten van je Christen zijn benutten, dat zagen de Benedictijnen al. Door vriendschap te sluiten met de armen treed je buiten je comfortzone. Door het gewoon te doen word je ingewijd in de spiritualiteit van Sant’Egidio.”
Leven in geloof
Ook Ronald Dashorst (50), diaken van de Emmausparochie in Apeldoorn, werd twee jaar geleden geraakt door de eenvoud van Sant’Egidio. “Binnen de gemeenschap komt de kracht van de kerk sterk naar voren. Sant’Egidio brengt leven in mijn geloof. Het geloof wordt er tot vandaag en tot mij gebracht. Binnen een parochie kom je een uurtje per week samen. Sant’Egidio gaat verder. Het is een vriendengroep. Na ons gebedsmoment op vrijdag blijven we koffie drinken. Er ontstaat echt contact en met elkaar leren we ineens de taal van anderen spreken, een taal die bindt en inspireert.”
Verbondenheid
Binnen Sant’Egidio bestaat een zekere terughoudendheid voor structuren. Organisch werken heeft de voorkeur. Structuren moeten ontstaan uit onderlinge verbondenheid. “België is hier verder in”, aldus Elsenaar. “Mij werd laatst gevraagd hoe ik contact zou zoeken met jongeren, dus ik kwam met een heel lijstje: een projectplan schrijven, een ruimte vinden, de taken verdelen en ga zo maar door. Een Belgische vriend van Sant’Egidio zei toen: ‘Ik zou een bal kopen’. Dat is het verschil. We moeten ons focussen op ons doel: vriendschap sluiten met de armen en zo de gemeenschap laten groeien. Dit is best lastig, want de Nederlandse cultuur is heel geseculariseerd. Toch is dit de manier. Verbondenheid voelen. Zelf leerling durven zijn en samen het lijden dicht bij brengen. Dit geeft een impuls aan ieders geestelijk leven.”
Gemeenschap vormen
Sant’Egidio Amsterdam haalde recentelijk een muziektheatervoorstelling over Pater Damiaan – gespeeld door Vlaamse Sant’Egidio jongeren – naar haar stad. Elsenaar: “Damiaan maakte keuzes en bleef daar achter staan. Dat pas bij Sant’Egidio. Het stuk is in Amsterdam twee keer voor 150 mensen gespeeld. We hebben bewoners van een verzorgingstehuis naar de voorstelling gebracht en later hebben we met een klein groepje het geboortehuis van Damiaan bezocht. Het is een voorbeeld van samenbrengen en gemeenschap vormen die typerend is voor Sant’Egidio.” De Amsterdamse tak van de gemeenschap droomt van een stad waarin niemand verloren loopt en waar erkenning en respect is voor iedereen. “Het gevoel dat iedereen waardevol is moet groeien in de stad”, aldus Elsenaar.
Ook Piscaer vindt Sant’Egidio midden in het leven staan. “Ik word hier gevoed met de bijbel in mijn ene, en de krant in mijn andere hand. Sant’Egidio is niet dogmatisch. De regels zijn hier minder belangrijk dan de liefde. Sant’Egidio helpt om mensen het vertrouwen in zichzelf terug te vinden, ook aan hen die al zijn afgeschreven door de maatschappij.”
SANT’EGIDIO
De Sant’Egidio gemeenschap ontstond in 1968 in Rome op initiatief van Andrea Riccardi, een achttienjarige student. Samen met een groep vrienden wilde hij het evangelie beleven, maar ook in contact treden met de armen van zijn stad. Inmiddels is Sant’Egidio uitgegroeid tot een internationale christelijke lekengemeenschap, bestaande uit ruim 50.000 leden in zestig landen. Ze komen samen in gebed en knopen vriendschappen aan met de armsten van het eigen land. In Nederland zijn tot op heden kleine Sant’Egidio gemeenschappen actief in Amsterdam, Apeldoorn, Arnhem, Maastricht en Dokkum. Zij worden ondersteund door de gemeenschap in België, die met name in Antwerpen zeer actief is.
Meer informatie over de Sant’Egidiogemeenschap is te vinden op www.santegidio.org
“Sant’Egidio brengt leven in mijn geloof”
“Sant’Egidio is als familie. We leven geïnspireerd samen, als kinderen van God, in dienst van de noden van de wereld.” Woorden die niet alleen uitgesproken worden, maar waar ook naar gehandeld wordt tijdens eerste centrale bijeenkomst van de Sant’Egidio gemeenschap Nederland, die 22 mei jongstleden plaatsvond in de Mariakerk van Apeldoorn.
Bij binnenkomst klinkt een galmende stem door de pastorie van de Mariakerk. Met behulp van videoconferentie spreekt Marco Impagliazzo, voorzitter van Sant’Egidio, vanuit Rome de betrokkenen van de gemeenschap toe. Verspreid over 240 plekken op de wereld wordt zijn boodschap op dat moment gevolgd. “Dit is de eerste keer dat we dit als betrokkenen bij Sant’Egidio uit Nederland en België samen beleven. Het inspireert en verbindt enorm”, aldus Marcel Elsenaar (43) van Sant’Egidio Amsterdam.
Medemens en vriend
De dag in Apeldoorn is begonnen met een maaltijd in de tuin achter de Mariakerk, samen met veertig daklozen uit de stad. Dit sluit aan bij de een van de belangrijkste werken van de gemeenschap: vriendschap met de armen. “Die maaltijd was geweldig”, aldus Peter Piscaer (55), bedrijfsarts en sinds twee jaar betrokken bij Sant’Egidio Apeldoorn. “Over en weer ontstaan vriendschappen. Zwervers worden medemensen en vrienden. We kennen elkaar en hebben waardering voor elkaar.” De gemeenschap in Apeldoorn bestaat uit zo’n twintig mensen en viert binnenkort haar tweejarig jubileum. In die tijd zijn er veel activiteiten ontplooid, zoals de gezamenlijke gebedsmomenten op vrijdagavond, ouderen bezoeken die eenzaam zijn, fruit bezorgen bij een huis voor dak- en thuislozen en broodacties voor dak- en thuislozen.”
Vriendschap met de armen
In Amsterdam is Sant’Egidio inmiddels tien jaar actief. Op 2 juni 2000 begon daar een klein groepje mensen met het bezoeken van gevangenen in de Penitentiaire Inrichting aan de Havenstraat. Elsenaar is sinds drie jaar betrokken bij de gemeenschap. “Ik heb de hogere hotelschool gedaan en theologie gestudeerd en ben daarna veertien jaar werkzaam geweest in het onderwijs. Dat is een vrij gesloten wereld en ik wilde buiten mijn comfortzone treden. Op dat moment vroeg de deken van Amsterdam me om catecheet te worden. Nu ben ik overal en nergens bezig, maar ik sta midden in de wereld en het leven. Dit spreekt me ook aan in Sant’Egidio. Werk en geloof gaan heel goed samen. Werk stimuleert, voedt en vitaliseert je geloof. Op die manier kun je al je talenten van je Christen zijn benutten, dat zagen de Benedictijnen al. Door vriendschap te sluiten met de armen treed je buiten je comfortzone. Door het gewoon te doen word je ingewijd in de spiritualiteit van Sant’Egidio.”
Leven in geloof
Ook Ronald Dashorst (50), diaken van de Emmausparochie in Apeldoorn, werd twee jaar geleden geraakt door de eenvoud van Sant’Egidio. “Binnen de gemeenschap komt de kracht van de kerk sterk naar voren. Sant’Egidio brengt leven in mijn geloof. Het geloof wordt er tot vandaag en tot mij gebracht. Binnen een parochie kom je een uurtje per week samen. Sant’Egidio gaat verder. Het is een vriendengroep. Na ons gebedsmoment op vrijdag blijven we koffie drinken. Er ontstaat echt contact en met elkaar leren we ineens de taal van anderen spreken, een taal die bindt en inspireert.”
Verbondenheid
Binnen Sant’Egidio bestaat een zekere terughoudendheid voor structuren. Organisch werken heeft de voorkeur. Structuren moeten ontstaan uit onderlinge verbondenheid. “België is hier verder in”, aldus Elsenaar. “Mij werd laatst gevraagd hoe ik contact zou zoeken met jongeren, dus ik kwam met een heel lijstje: een projectplan schrijven, een ruimte vinden, de taken verdelen en ga zo maar door. Een Belgische vriend van Sant’Egidio zei toen: ‘Ik zou een bal kopen’. Dat is het verschil. We moeten ons focussen op ons doel: vriendschap sluiten met de armen en zo de gemeenschap laten groeien. Dit is best lastig, want de Nederlandse cultuur is heel geseculariseerd. Toch is dit de manier. Verbondenheid voelen. Zelf leerling durven zijn en samen het lijden dicht bij brengen. Dit geeft een impuls aan ieders geestelijk leven.”
Gemeenschap vormen
Sant’Egidio Amsterdam haalde recentelijk een muziektheatervoorstelling over Pater Damiaan – gespeeld door Vlaamse Sant’Egidio jongeren – naar haar stad. Elsenaar: “Damiaan maakte keuzes en bleef daar achter staan. Dat pas bij Sant’Egidio. Het stuk is in Amsterdam twee keer voor 150 mensen gespeeld. We hebben bewoners van een verzorgingstehuis naar de voorstelling gebracht en later hebben we met een klein groepje het geboortehuis van Damiaan bezocht. Het is een voorbeeld van samenbrengen en gemeenschap vormen die typerend is voor Sant’Egidio.” De Amsterdamse tak van de gemeenschap droomt van een stad waarin niemand verloren loopt en waar erkenning en respect is voor iedereen. “Het gevoel dat iedereen waardevol is moet groeien in de stad”, aldus Elsenaar.
Ook Piscaer vindt Sant’Egidio midden in het leven staan. “Ik word hier gevoed met de bijbel in mijn ene, en de krant in mijn andere hand. Sant’Egidio is niet dogmatisch. De regels zijn hier minder belangrijk dan de liefde. Sant’Egidio helpt om mensen het vertrouwen in zichzelf terug te vinden, ook aan hen die al zijn afgeschreven door de maatschappij.”
SANT’EGIDIO
De Sant’Egidio gemeenschap ontstond in 1968 in Rome op initiatief van Andrea Riccardi, een achttienjarige student. Samen met een groep vrienden wilde hij het evangelie beleven, maar ook in contact treden met de armen van zijn stad. Inmiddels is Sant’Egidio uitgegroeid tot een internationale christelijke lekengemeenschap, bestaande uit ruim 50.000 leden in zestig landen. Ze komen samen in gebed en knopen vriendschappen aan met de armsten van het eigen land. In Nederland zijn tot op heden kleine Sant’Egidio gemeenschappen actief in Amsterdam, Apeldoorn, Arnhem, Maastricht en Dokkum. Zij worden ondersteund door de gemeenschap in België, die met name in Antwerpen zeer actief is.
Meer informatie over de Sant’Egidiogemeenschap is te vinden op www.santegidio.org
vrijdag 25 juni 2010
interview op Dordrecht.net
Gisteren is er een leuk interview geplaatst op Dordrecht.net over het werk wat ik doe als jobcoach.
Lees hier het interview
Lees hier het interview
vrijdag 18 juni 2010
Eten, bidden, beminnen
Ze lezen zowel de krant als de Bijbel, ze hebben een baan en een gezin en werken daarnaast voor illegalen, daklozen en bedelaars. Katholieke leken die behalve eten ook vriendschap en medemenselijkheid geven – Sant Egidio is een begrip in Italië.
Lees verder
zondag 13 juni 2010
Nick Vujicic in Butterfly Circus
zondag 6 juni 2010
Op zoek naar God
Veel vooral jonge mensen (die op zoek zijn naar God) verlaten vandaag de dag de kerk. Niet omdat ze God niet beter willen leren kennen, maar omdat ze de kerk zat zijn. Zat, omdat er in kerken wordt vooral veel over God of over de Bijbel wordt gesproken., maar waar ze Hem uiteindelijk niet leren kennen. Logisch eigenlijk, want wanneer je over iemand praat, leer je hem of haar ook niet kennen. Je denkt hem te kennen, maar in de praktijk valt dat meestal tegen. Normaal gesproken leer je iemand pas echt kennen wanneer je deze persoon ook daadwerkelijk ontmoet. Zo is het ook met God. Je kunt hem alleen maar kennen door een ontmoeting.
God laat zich gelukkig nog steeds vinden. Sterker nog, Hij wil ons nog meer ontmoeten dan wij Hem.Hij zegt wanneer je Mij zoekt, zul je Mij vinden door mijn zoon Jezus. Wanneer deze ontmoetingen plaatsvinden, is kerkverlating dan erg? Ik vind het wel meevallen. Het gaat er volgens mij om dat we zichtbaar zijn in deze wereld en dat kan volgens mij alleen door een levensveranderende ontmoeting met God. Niet 1x in je leven, maar dagelijks. Dan komt volgens mij het kerk zijn vanzelf wel weer.
donderdag 3 juni 2010
in de Dordt Centraal
Een toevallig met mijn mobiel gemaakte foto, (veel te laat genomen omdat de trein al voorbij was) staat deze week in de Dordt Centraal. Een lucky shot dus....
Abonneren op:
Posts (Atom)