Gisteren ben ik tijdens een Wajongkennisbus-dag samen met 2 clienten van Eleos geinterviewd door iemand van de AD/ Dordtenaar. Vandaag stond ik in de krant met een prachtige foto (nog niet digitaal helaas)
Hier het interview
'Kijk vooral naar kracht van wajongers'
Door KEES VAN TOL
DRECHTSTEDEN - Er is te weinig kennis over jonggehandicapten. Ze kunnen en willen meer dan wordt gedacht. Aanleiding voor stichting Gilde Zorg om met de Wajong Kennisbus door het land te toeren.
Gisteren stopte hij in deze regio, onder meer bij de Doorgang.
In dit arbeidstrainigscentrum aan de Dordtse Singel zijn Deborah en Jacomijn twee van de wajongers.
De 23-jarige Debora liep helemaal vast op haar stageplaats. ,,Het tempo en de werkdruk waren te hoog, ik stortte in.'' Later vond ze een baan, maar kwam daar dezelfde problemen tegen. Ze werd afgekeurd en werd wajonger.
Wajong is een uitkering voor jonggehandicapten die door ziekte of een handicap niet (volledig) kunnen werken. De Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong) stamt uit 1998.
Debora ging vrijwilligerswerk doen bij een kinderboerderij, maardat werk vond ze te saai. In de Doorgang naait ze onder meer gordijnen voor opdrachtgevers, ze werkt in de keuken en in de bakkerij. Het liefst bakt ze koekjes, appeltaart en ander lekkers. Soms droomt ze ervan om bij een bakker te werken, maar voorlopig voelt ze zich prima thuis bij de Doorgang.
Jacomijn (19) is ook tijdens haar stage vastgelopen op de werkdruk en het hoge tempo, terwijl ze de therie uitstekend kon bolwerken.
Snel daarna is ze naar de Doorgang gekomen, ook om structuur in haar leven te krijgen. ,,Een vast dagelijks ritme is belangrijk voor me.''
Ze wil binnenkort een opleiding volgen en dan werk zoeken. Debora en Jacomien willen niet met hun volledige naam in de krant omdat ze bang zijn voor een stempel.
Ex-wajonger Arthur Moen (28) heeft al een baan. Als jobcoach helpt hij anderen aan werk. Maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Hij kreeg op zijn achttiende jaar kanker en zijn leven hing aan een zijden draadje. Ernstig verzwakt door de behandeling kwam het er niet van om na de havo te gaan studeren. Hij kreeg een Wajong-uitkering. Na een jaar oordeelde de keuringsarts dat hij een baan moest zoeken. Zelf voelde hij zich helemaal nog niet lekker. Hij kreeg werk voor halve dagen. De rest van zijn tijd had hij nodig om daarvan bij te komen. Het was veel te veel voor hem en hij ging onderuit. ,,Ik was mijn zelfvertrouwen kwijt en ook mijn sociale contacten. Ik voelde me eenzaam en alleen.'' Toch krabbelde hij op: ,,Maar ik ben lange tijd bang geweest om weer onderuit te gaan en buiten de maatschappij te raken.''
Geleidelijk aan kreeg hij kracht en in 2008 rondde hij zijn HBO-studie sociaal-pedagogische hulpverlener af. De ex-wajonger helpt nu andere wajongers aan een baan.
Arthur vindt het belangrijk dat de wajongers in hun werk tot bloei komen zodat hun beperkingen naar de achtergrond verdwijnen. Hij zou werkgevers willen inpeperen om vooral naar hun kracht te kijken.
Dat is gelukt bij een schipper die een wajonger heeft aangenomen als leerling-matroos. ,,Die jongen heeft behoefte aan rust om zich heen en aan duidelijke aansturing.'' Een meisje, dat eerst bij Drechtwerk werkte, kon terecht bij een supermarkt waar ze prima functioneert. ,,Dankzij een werkgever die de tijd voor haar neemt. Ik heb daar groot respect voor dat hij in haar wil investeren, maar hij plukt er ook de vruchten van.''
Info: www.gildezorg.nl .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten