(Door Monique) Deze week las ik het boek Esther uit het Oude Testament, een geschiedenis die ik in grote lijn wel kende, maar nooit goed gelezen had. Wat een story! Het is prachtig hoe God de vloek omkeert. De dood die voor de Joden in het rijk van Ahasveros gepland stond op de 13e van de 12e maand, ging niet door! Sterker nog, Haman, die achter deze liquidatie zat, werd zelf slachtoffer van dit plan. Daarna werden zijn zonen ook opgehangen.
Naast dat ik het mooi vond om te lezen hoe God zorgt voor zijn mensen, heb ik het boek ook met afschuw gelezen. Want wat een moordpartijen hebben zich daar afgespeeld! Niet alleen Haman werd aan de paal gehangen, in totaal werden er 75000 vijanden van de Joden vermoord en dat door de Joden zelf! Er staat wel achter dat ze niet plunderden. In mijn ogen is dit niet verzachtend. Ze hebben toch in veel gezinnen mannen en zonen weggenomen. Na al dat bloed, pijn en dood zou ik er kapot van zijn. Maar de Joden gingen feest vieren! Onbegrijpelijk in mijn ogen. Hiermee werd ook het Poerimfeest ingevoerd door Mordechai, wat vandaag de dag nog steeds wordt gevierd. Een dubbel feest lijkt mij, zo van: de één z’n dood is de ander z’n brood…
Tijdens het lezen van Esther besefte ik dat ik het boek lees door een bepaalde bril: vanuit een andere cultuur en samenleving, met andere normen en waarden. Ook wel axioma genoemd. De doodstraf wordt in Nederland niet meer uitgevoerd. En ook de familienaam met eer en schaamte kennen wij niet. Je wordt als individu verantwoordelijk gehouden voor je daden. Terwijl de zonen van Haman hun dood aan hun vader te danken hadden. Het lezen door die andere bril, maakt het lastig voor mij om het boek Esther zo te lezen als dat het bedoeld was.
Hoe meer ik de Bijbel lees, hoe meer vragen ik krijg. De Bijbel en ik, we lijken soms vreemden voor elkaar. En toch wekt het steeds mijn nieuwsgierigheid. Waarom? Dat zal vast komen door inspiratie van God die erin zit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten