In het jaar 150 na Christus was er een belangrijke meneer Diognetus, die een brief kreeg over Christenen. Deze Diognetus (waarschijnlijk een Romeinse edelman, een bestuurder of burgemeester) vroeg zich af, wat hij met de Christenen aan moest.Deze brief verwoord hoe de eerste christenen in onderscheid met de niet-christenen zich gedroegen. Wat een apartelingen zeg die Grristenen!
Een klein stukje uit deze brief:
“Ze wonen in hun eigen land, maar als vreemdelingen. Ze delen in alles mee als burgers, maar hebben alles te lijden als vreemdelingen. Elk vreemd land is hun vaderland en elk land is hun vreemd. Ze trouwen als ieder ander. Ze krijgen kinderen, maar ze leggen hun nageslacht niet te vondeling. Ze delen hun tafel, maar niet hun bed. Ze leven in het vlees, maar niet naar het vlees. Ze vertoeven op aarde, maar ze zijn thuis in de hemel. Ze gehoorzamen de vastgestelde wetten, maar in hun eigen leven overtreffen ze de wetten. Ze houden van allen, maar ze worden door allen vervolgd. Men weet niets van hen, maar ze worden veroordeeld. Ze worden ter dood gebracht, maar ze worden levend gemaakt. Ze zijn arm, maar ze maken velen rijk. Ze komen alles te kort, maar ze hebben in alles overvloed. Ze worden onteerd, maar die ontering strekt hun tot roem. Ze worden belasterd, maar ze worden gerechtvaardigd. Ze worden gesmaad en ze zegenen. Ze worden beledigd en ze bewijzen eer. Als ze goed doen, worden ze gestraft als boosdoeners. Als ze gestraft worden, verheugen ze zich alsof ze tot leven kwamen“
Geen opmerkingen:
Een reactie posten