Don Bosco

De Italiaanse priester Giovanni Bosco (1815-1888) wilde verbetering brengen in de situatie van achtergestelde, kansarme jongeren. In 1859 richtte hij hiervoor een religieuze congregatie op, de 'salesianen', die uitgroeide tot een wereldwijde organisatie met nu ruim 16.000 leden, onder wie 55 in Nederland. Niet alleen salesianen werken in de voetsporen van 'Don Bosco', zoals hij kortweg wordt genoemd, maar ook steeds meer niet-religieuze beroepskrachten en vrijwilligers.

Don Bosco's manier van werken met jongeren staat bekend als het 'preventief pedagogisch systeem'. Het is samen te vatten aan de hand van enkele sleutelbegrippen. Aanwezigheid is de kern ervan. Niet om jongeren te 'controleren' maar om 'er te zijn' en zo een relatie met hen op te bouwen.

Liefde is het bindende element in het systeem. Jongeren moeten voelen dat er 'van binnenuit' aandacht aan hen wordt besteed. Dialoog houdt in dat de werkwijze geen eenrichtingsverkeer is. Door het aangaan van een dialoog voelen jongeren zich serieus genomen en zijn ze meer gemotiveerd om verantwoordelijkheid - een vierde sleutelbegrip - te dragen voor zichzelf en voor anderen. Stimuleren houdt in dat jongeren ertoe komen hun eigen mogelijkheden te ontdekken en verder te ontwikkelen.

Don Bosco vond vertrouwen vanzelfsprekend. In plaats van jongeren te behandelen als onmondig en onzelfstandig, gaf hij hen zijn vertrouwen om tot ontplooiing te komen. Opgroeiende mensen hebben tenslotte ruimte nodig, letterlijk en figuurlijk: om te spelen, te experimenteren, maar ook om fouten te maken en deze weer te herstellen.

Nederland telt een aantal Don Bosco-centra waar jaarlijks zo'n 50.000 jongeren terecht kunnen voor ontspanning en ontplooiing. Ze leren respectvol omgaan met elkaar en krijgen begeleiding in knelsituaties.
(Bron: Don Bosco magazine)