spiegeltje spiegeltje....
(Bron: Reformatorisch Dagblad)
De vaak liefdeloze manier waarop christenen met elkaar omgaan, is voor niet-christenen een grotere steen des aanstoots dan schijnheiligheid waaraan sommige kerkmensen zich schuldig maken. De vooraanstaande Amerikaanse onderzoeker en baptist Thom Rainer is heel stellig. "Als buitenkerkelijken zien dat christenen elkaar onderling de maat nemen of elkaar geestelijk beschadigen, gaat voor hen de kerkdeur dicht. Bij zo’n groep willen ze niet horen." Rainer voerde meer dan 700 gesprekken met mensen die zich kort daarvoor bij een kerk hadden aangesloten.
"Ongelovigen maken christenen ook verwijten als ze discrepantie tussen leer en leven constateren. En terecht. Maar onchristelijke mensen begrijpen ook dat gelovigen mensen van vlees en bloed zijn. Want tegelijk zie je niet-kerkelijken soms bijna opgelucht ademhalen als ze merken dat kerkmensen er ook niet in slagen altijd in het rechte spoor te blijven."
Op basis van zijn meerjarige studie komt Rainer tot de conclusie dat vooral de onderlinge band tussen christenen bepalend is voor de bereidheid van buitenkerkelijken om zich aan te sluiten bij een kerk. Als tip geeft hij mee dat christenen moeten blijven luisteren naar ongelovigen omdat ongelovigen hun hart willen uitstorten. "Het hart is soms nog voor geen kwart geleegd of christenen beginnen het al vol te stoppen met allerlei geloofswaarheden." Opvallend is dat hij concludeert dat een heldere preek beter werkt als evangelisatiemiddel dan bijvoorbeeld drama en muziek.
Ootmoed, zowel jegens christenen als ten opzichte van niet-christenen, dat is wat onkerkelijken volgens Rainer ook zoeken. "Als dat ontbreekt, kun je met je evangelisatiewerk wel stoppen." Wanneer christenen een soort superioriteitsgevoel uitstralen, krijgen ze geen krediet. "Ongelovigen hebben een hartgrondige hekel aan kerkmensen die suggereren heiliger te leven dan anderen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten