(Door Monique) Als christen-zijnde heb ik een droom, een ideaal, waar ik naar toe wil leven en werken. Het is een hele weg, soms heel moeilijk begaanbaar. Zo heb ik ook het ideaal om als Jezus te zijn in mijn omgeving. Heel makkelijk gezegd, maar als ik erover nadenk, onmogelijk.
Als kind heb ik veel mee gekregen over wie Jezus was en de verhalen heb ik ook tientallen keren gehoord. Je zou verwachten dat het, vooral nu ik theologie studeer, steeds duidelijker voor me wordt wie Jezus was. Nou, ik zal zeggen: hoe meer ik lees over Jezus, hoe moeilijker ik hem te begrijpen vind, laat staan dat ik kan zeggen dat ik op hem lijk! Jezus, een man van vreemde uitspraken. Een man, die z'n eigen gang leek te gaan. Een man, die extreem liefdevol was. Een man, die altijd mot had met de godsdienstige leiders van zijn tijd. Jezus, een man die gigantische offers bracht. En ik heb het ideaal om op hem te lijken? Weet ik wel wat ik zeg? Heb ik zin om een apart persoon te zijn in mijn tijd? Wíl ik wel dingen ervoor offeren?
Tja, het is de Heilige Geest die zo'n absurt ideaal in me legt. Ik voel me in zoveel dingen te kort geschoten. 't Is dat dit ideaal niet m'n eigen verzonnen ideaal is, God mag het door de Heilige Geest bewerkstelligen in mij. Wat híj wil, gebeurt en waaraan híj begint, maakt híj af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten